Na ekspozycję składa się 60 grafik autorstwa Salvadora Dalego. Oryginalne litografie, akwaforty, staloryty i drzeworyty w części sygnowane własnoręcznie przez artystę, pozostałe tłoczone w limitowanych edycjach z autorskich matryc Dalego.
 Kolekcja zawiera mi.in. ilustracje do Boskiej Komedii Dantego, Nowego i Starego Testamentu, historii Don Kichota.

otwarcie wystawy
5 marca 2015 r.
(czwartek)

godz. 17:00

Galeria Ślad
Ełckiego Centrum Kultury

Po otwarciu zapraszamy na projekcje filmów:
- Złoty wiek
- Pies andaluzyjski

godz: 18:00

sala kinowa
Ełckiego Centrum Kultury

wystawa czynna do 5 kwietnia 2015 r.

Prace pochodzą ze zbiorów kolekcjonera sztuki - Dariusza Matyjasa.

Salvador Dali - (1904-1989 r.) hiszpański malarz i grafik, związany z ruchem surrealistycznym. Od 1921 roku studiował na madryckiej akademii. Około 1924 roku uległ wpływom malarstwa metafizycznego, a także kubizmu i futuryzmu. W tym czasie zapoznał się z poglądami S. Freuda. W roku 1927 namalował pierwsze obrazy o charakterze surrealistycznym: "Aparat i ręka" oraz "Krew jest słodsza od miodu". Od 1928 roku w Paryżu, gdzie związał się z grupą surrealistów, m.in. A. Bretonem, G. de Chirico i M. Ernstem. Współpracował z ich czasopismami, m.in. z Minotaure. Opierając się na psychoanalizie stworzył własną koncepcję twórczą (którą nazwał metodą paranoi krytycznej), mającą na celu obiektywizację stanów podświadomości. W okresie tym powstały słynne obrazy Dalego (będące jednocześnie sztandarowymi dziełami surrealizmu), w których precyzyjnie i naturalistycznie przedstawiał niezwykłe wizje tworzone przez wyobraźnię i niesamowite halucynacje czerpane z podświadomości: "Ponure zabawy" (1929 r.), "Trwałość pamięci" (1931r.), "Narodziny płynnych pragnień" (1932 r.), "Płonąca żyrafa" (1935 r.), "Kanibalizm jesieni" oraz "Przeczucie wojny domowej" (oba 1936 r.).

Pod wpływem pobytu we Włoszech zaczął nawiązywać do włoskiego renesansu (zwłaszcza Rafaela), co było przyczyną wykluczenia go z ruchu surrealistycznego. W latach 1940-1955 w USA, gdzie obok dzieł w dawnym stylu ("Dziecko geopolityczne obserwujące narodziny nowego człowieka" 1943 r.) malował obrazy realistyczne. Potem wrócił do Hiszpanii i uległ wpływom miejscowego baroku ("Odkrycie Ameryki przez Krzysztofa Kolumba" 1958-1959 r.). Malował eklektyczne obrazy religijne ("Kuszenie św. Antoniego" 1946 r., "Ostatnia wieczerza" 1955 r.). Tematem wielu jego ówczesnych obrazów jest jego żona Gala.

Twórczość Dalego należy do nurtu przedstawiającego. Posługując się tradycyjną techniką w sposób iluzjonistyczny imitował materialność przedmiotów łącząc je w fantastyczny, niespotykany w świecie realnym sposób, przez co uzyskiwał efekt dziwności, niezwykłości i tajemniczości (np. miękkie jak naleśniki zegarki czy kawałek zdartej skóry mrugający powieką). Obrazy Dalego cechuje doskonały rysunek, akademicka faktura, fotograficzna dokładność w przedstawianiu szczegółów i nastrój wizji i halucynacji, często z erotycznymi podtekstami.

Z L. Buñuelem nakręcił 2 filmy surrealistyczne: Pies andaluzyjski (1928 r.) i Złoty wiek (1931 r.), które pokażemy po wernisażu wystawy. Zajmował się także rzeźbą, architekturą wnętrz i ilustracją książkową (ilustracje do Don Kichota Cervantesa 1946 r.), projektował scenografie i biżuterię. Był obdarzony niezwykłą umiejętnością autopromocji oraz słynął z bufonady, ekscentryczności i skandali przyciągających uwagę środków masowego przekazu, które uczyniły z niego jednego z najgłośniejszych artystów XX w. Wywarł wpływ na wielu malarzy, m.in. P. Delvaux.